มันจะเป็นครั้งแรกของฉันที่ได้พบกับเขา
หลังจากที่ฉันตกหลุมรักเขามาเกือบ 3 ปี
และฉันจะได้พบกับเขาในที่สุด
ระยะทางจากบ้านของฉันถึงสนามบิน 37 กิโลเมตร,ใช้เวลาเดินทาง 31 นาที
ระหว่างการเดินทาง หัวใจของฉันเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น
เพราะฉันชื่นชอบเขามากและถ้าเค้า หยิ่ง หรือไม่น่ารักฉันกลัวว่าจะผิดหวัง
และในที่สุดฉันก็ได้พบ...ชายในฝันของฉัน เค้าไม่ได้ตัวใหญ่บึกบึน
เหมือนที่ฉันเห็นจากภาพถ่ายหรือจากการดูละคร
เขาผอม, สูง และผิวขาวมากเขาใส่แว่นตาดำ(ทั้งๆที่เป็นเวลากลางคืน :)))
เขาใส่เสื้อกล้ามสีขาว, หมวกสีขาว,และใส่กางเกงยีนส์
อุ๊บ..เกือบลืมบอกทุกๆคน ฉันเห็นรอยสักของเขาเช่นกัน^_~
เขาเดินเร็วมาก แต่เมื่อ Pompam ยื่นบัตรเครดิตให้เค้าเซ็นต์ เค้าก็
หยุดเซ็นต์
ฉันก็ยื่นสมุดภาพ I Am Ghost และเขาเซ็นต์ที่หน้าปก
ฉันไม่รู้ที่ที่ Pompam พาเข้าไปยืนคอยเค้ามันพิเศษมากๆ
เพราะเราได้เดินออกมาพร้อมกับเค้าจากด้านใน จนกระทั่งส่งเค้าขึ้นรถ
ระหว่างที่เดินออกมาพร้อมๆกับเค้า ฉันก็ยังคงตื่นเต้นและไม่
สามารถที่จะถ่ายภาพของเขา
แต่ Pompam ถ่ายภาพและคลิปไว้ได้
ส่วนฉันได้ลายเซ็นต์ของเขา เพื่อที่จะเป็นหลักฐานว่าฉันไม่ได้ฝันไป
ฉันได้พบเค้าจริงๆ และฉันมีความสุขมากๆ และไม่สามารถที่จะนอน
หลับได้^^
^^It would be the first time to experience the adventure like this.
It would be the first time to meet him.
I’ve been falling in love with him almost 3 years.
Finally I would be going to meet him.
It took me 31 minutes from my house to the airport which was about 37km.
During the trip. My heart was beating hard with the excitement.
Because I liked him so much, I was afraid to be disappointed if he was so elegance or not nice as I thought.
Finally I’d met… the man in my dream.
He wasn’t a big guy as I’d seen from the photos or the series.
He was skinny and tall. His skin was very bright, also he’d put the sunglasses on even at night:))).
His attire was a white vest, white hat, and jeans.
Oops! I nearly forgot to tell ereryone that I could see his tattoo as well ^_~
He’d kept walking so fast but he stopped when my friend “Pompam” gave him the credit card to sign the autograph.
I handed the book” I Am Ghost” and he signed at the front cover.
I didn’t know where Pompam took me to wait for him but it was a very special place.
Because we could walk along with him until he was getting into the bus.
While walking out with him, I was still so excited and couldn’t take any photo of him.
But Pompam could do it, taking photos and some clips
I’ve got his autograph to prove that it’s not a dream.
I finally met him and was so happy and it was hard to sleep.^^
Here’s his autograph^___^
VDO Pompam.:))
Photographed by someone she does not know who he is?
In the picture he will signed to me and Pompam ^_^
Thank you for this pic ^_^
3 ความคิดเห็น:
จีซบ มาไทยกี่วันค่ะ
นพจำผิดเองค่ะพี่...นี่แหละบล็อกแรกที่นพเคยอ่านที่แท้ก็ของพี่จุ๋มนี่เอง
แสดงความคิดเห็น